Κι όπως δείχνουν να κυλούν τα πράγματα, σε αυτό το μεγάλο και δύσκολο οικονομικό παζλ οι αποφάσεις θα είναι πολιτικές και δύσκολα θα προέλθουν από ένα «τυχαίο (οικονομικό, δηλαδή) γεγονός» όπως πολλοί πίστευαν μέχρι...
μερικούς μήνες πριν.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι από την έναρξη της ροής του πρώτου δανείου της τρόικας η Ελλάδα δεν καλύπτει σχεδόν ούτε τα ελάχιστα από τις προϋποθέσεις για τις δόσεις. Κι όμως, συνεχίζει να τις παίρνει, έστω και κουτσουρεμένες, με πολιτικήαπόφαση. Γι’ αυτό, όπως πολύ εύστοχα ανέφερε σε έκθεσή της η (τράπεζα της κρίσης) Goldman Sachs, μια έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη είναι ένα βαθύτατα πολιτικό ζήτημα. Ιδιαίτερα αφού σχετίζεται και με σημαντικό κόστος τόσο για την ίδια όσο και για τις άλλες χώρες της ευρωζώνης.
Στην ίδια ανάλυση εκτιμάται ότι, όσο η υπόλοιπη ευρωζώνη δεν είναι αρκετά εύρωστη προκειμένου να αντιμετωπίσει τις πιθανές επιπτώσεις από έναν εκτροχιασμό της ελληνικής κρίσης, είναι απίθανο να γίνουν αποφασιστικές ενέργειες κατά της Ελλάδας, εκτός, μόνο, εάν η Αθήνα αθετήσει μονομερώς τις υποχρεώσεις της.
Η Goldman θεωρεί πως η πολιτική της δημοσιονομικής προσαρμογής παραμένει δύσκολη στην Ελλάδα, όμως δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η κυβέρνηση θα επιχειρήσει στην παρούσα φάση μετωπική σύγκρουση με τους «νομοθέτες της ευρωζώνης».
Και καταλήγει [αυτό έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον] πως οι κυβερνήσεις στην υπόλοιπη ευρωζώνη, συμπεριλαμβανομένης και της Γερμανίας, θα συνεχίσουν να εκταμιεύουν χρήματα προς τη χώρα, στο πλαίσιο των υφιστάμενων προγραμμάτων, για όσο διάστημα η ελληνική απόκλιση από τους στόχους παραμένει σε «επιτρεπτά»όρια και η ελληνική κυβέρνηση κάνει σοβαρές προσπάθειες στο μέτωπο των μεταρρυθμίσεων. Δηλαδή ένα «κλικ» πιο αυστηρά απ’ ό,τι συνέβαινε μέχρι τώρα. Εάν αυτοί δεν είναι... πολιτικοί όροι, τότε τι είναι;
(topontiki.gr)