τη δρομολογημένη προσπάθεια επιβολής λύσης του Κυπριακού που θα εξυπηρετεί και την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας.
Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ Νίκος Αναστασιάδης εμφανίζεται, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, ως το μεγάλο φαβορί τόσο στον πρώτο όσο και στον δεύτερο γύρο, για να αναλάβει το τιμόνι της Κύπρου στην πιο δύσκολη στιγμή. Μάχη αναμένεται να δώσουν για τη δεύτερη θέση ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ Σταύρος Μαλάς και ο ανεξάρτητος υποψήφιος που έχει τη στήριξη της ΕΔΕΚ Γιώργος Λιλλήκας, αν και όλα θα εξαρτηθούν από τη συσπείρωση που θα πετύχει το ΑΚΕΛ, καθώς ο κ. Μαλάς έχει φορτωθεί το βάρος της διακυβέρνησης Χριστόφια, που κατέληξε με την παράδοση της χώρας στο Μνημόνιο και στην τρόικα.
Ο κ. Αναστασιάδης, από τους βασικούς υπέρμαχους του Σχεδίου Ανάν, προηγείται στις προτιμήσεις των Κυπρίων, που σε αυτές τις εκλογές ψηφίζουν με κριτήριο περισσότερο την κομματική ταυτότητα και την οικονομία, παρά το Κυπριακό και σε ένα περιβάλλον εντελώς αρνητικό για τη διατύπωση συγκεκριμένων και ρεαλιστικών προτάσεων για την οικονομία και την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων του νησιού.
Η μάχη για τη δεύτερη θέση θα κρίνει και τις διεργασίες στον κεντρώο χώρο (μια και στο ΑΚΕΛ έχει προεξοφληθεί η ήττα), καθώς το ενδεχόμενο της ισχυρής παρουσίας του Γ. Λιλλήκα, με τη δημόσια διαφοροποίηση του βουλευτή του ΔΗΚΟ Νικόλα Παπαδοπούλου (γιου του Τάσσου Παπαδόπουλου) από την επιλογή της ηγεσίας του κόμματος για στήριξη του Ν. Αναστασιάδη, διαμορφώνουν το υπόβαθρο για τη συγκρότηση ενός κεντρώου κινήματος με πατριωτικά χαρακτηριστικά που θα διαχυθεί οριζόντια στο πολιτικό σκηνικό, με αιχμή τόσο το Κυπριακό όσο και τη διαδικασία απεμπλοκής από το Μνημόνιο.
Οι πιο κρίσιμες κάλπες στην Κύπρο
Ο απερχόμενος Πρόεδρος Δ. Χριστόφιας, που επέλεξε τελικά να αποχαιρετήσει την εξουσία όχι με μια συνέντευξη Τύπου και μια γενναία αυτοκριτική, αλλά με ένα διάγγελμα-μονόλογο, που απέβλεπε κυρίως στη διασφάλιση της προσωπικής και κομματικής υστεροφημίας, φέρει βαρύτατες ευθύνες για το γεγονός ότι η Κύπρος οδηγείται ταπεινωμένη και χωρίς καμία οδό διαφυγής σε ένα καταστροφικό Μνημόνιο.
Σε μια κατάσταση που δεν διαλύει απλώς την κοινωνική συνοχή και τους πυλώνες της οικονομικής ευημερίας της Κύπρου, αλλά υπονομεύει το μέλλον του νησιού και καθιστά πιο ευάλωτη την κυπριακή δημοκρατία στην επιβολή λύσεων που αποτελούν παραλλαγές του Σχεδίου Ανάν.
Δύσκολη η αποστολή του νέου προέδρου
Οι πιο κρίσιμες κάλπες στην Κύπρο
Συμφωνία με τρόικα για να αποτραπεί η χρεοκοπία
Ο νέος Πρόεδρος της Κύπρου θα πρέπει την επομένη της εκλογής του να ηγηθεί μιας εθνικής προσπάθειας για να αποτραπεί καταρχήν η χρεοκοπία και να συμφωνήσει με την τρόικα τους όρους του Μνημονίου.
Ο κλοιός γύρω από την Κύπρο έχει στηθεί καλά (με την «τεχνογνωσία» που απέκτησαν οι δανειστές και στην περίπτωση της Ελλάδας). Η συμφωνία επί του Μνημονίου όλο και μετατίθεται στο μέλλον, με αποτέλεσμα όλο και να στερεύουν τα ταμειακά αποθέματα της Κύπρου και να εξουδετερώνεται η διαπραγματευτική δυνατότητα της χώρας. Στο τραπέζι μπήκε ξαφνικά το θέμα του ξεπλύματος μαύρου χρήματος και του «υπερτροφικού» τραπεζικού τομέα στην Κύπρο (σαν να το ανακάλυψαν τώρα μετά τα τελευταία είκοσι χρόνια, ανάπτυξης των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών στην Κύπρο) και συγχρόνως ανοίγει η συζήτηση για την παράδοση των ενεργειακών πηγών της Κύπρου ως εχέγγυου για την εξασφάλιση της βιωσιμότητας του κυπριακού χρέους.
Ξαφνικά η Κύπρος εμφανίζεται να είναι εγκλωβισμένη, με τα δύο μεγάλα στρατηγικά πλεονεκτήματά της να μετατρέπονται σε βαρίδια που την τραβούν στον βυθό: Η Κύπρος πιέζεται πανταχόθεν λογω του φυσικού πλούτου της (το φυσικό αέριο στην κυπριακή ΑΟΖ), που τον εποφθαλμιούν όλοι, και συγχρόνως τίθεται υπό αμφισβήτηση η ισότιμη συμμετοχή της στην ΕΕ, καθώς για πολλούς Ευρωπαίους ταυτίζεται πια με την «αυθάδη» επιλογή των Κυπρίων να φράξουν τον δρόμο στην ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας.
Αρνητικά δεδομένα
Τα δεδομένα, έτσι, είναι εντελώς αρνητικά για την Κύπρο, καθώς, με δεδομένη τη στροφή της Γαλλίας στο μείζον ζήτημα των ευρωτουρκικών σχέσεων και το ξεπάγωμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, θα πρέπει να διαμορφωθεί νέα τακτική στο μείζον ζήτημα των ευρωτουρκικών σχέσεων, τη στιγμή που οι διεθνείς μεσολαβητές είναι έτοιμοι να επαναφέρουν στον νέο πρόεδρο, ως διαπραγματευτικό κεκτημένο, τις υποτιθέμενες συγκλίσεις που επετεύχθησαν μετά τις διαπραγματευτικές «διευκολύνσεις» που προσέφερε η απερχόμενη κυπριακή ηγεσία.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό, η προεδρία της Κύπρου αναδεικνύεται στη δεύτερη χειρότερη δουλειά του κόσμου μετά φυσικά την πρωθυπουργία στην Ελλάδα. Και οι αυριανές εκλογές είναι η τυπική διαδικασία για να μάθουμε ποιος τελικά θα την αναλάβει...
(ethnos.gr)