η Ευρωζώνη έχει πλέον χωριστεί σε δύο στρατόπεδα, το ένα στον Βορρά και το άλλο στον Νότο με το μεν να επιμένει στα μέτρα λιτότητας και το δε να προκρίνει την ανάπτυξη ως προτεραιότητα.
«Μια διένεξη σχετικά με την αποπομπή των δημοσίων υπαλλήλων σταμάτησε τις συζητήσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και την τρόικα, καθυστερώντας την εκταμίευση της δόσης των 2,8 δις ευρώ αυτό το μήνα εν μέσω φόβων ότι το πρόγραμμα διάσωσης της χώρας έχει ήδη τεθεί εκτός τροχιάς», ξεκινά το άρθρο επισημαίνοντας ότι «είναι μόλις η δεύτερη φορά μέσα σε σχεδόν τρία χρόνια από τότε που η Ελλάδα εντάχθηκε στο πρόγραμμα διάσωσης που η τρόικα αναχωρεί από την Αθήνα χωρίς να έχει συμφωνήσει για συγκεκριμένα μέτρα με την κυβέρνηση».
«Φτάνοντας στις Βρυξέλλες, ο Αντώνης Σαμαράς απευθυνόμενους στους ομολόγους του τους ζήτησε να βρουν νέα μέτρα για να ενισχύσουν την οικονομία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, λέγοντας ότι η ανάπτυξη είναι το νούμερο ένα πρόβλημα σήμερα».
«Παρά το γεγονός ότι η συζήτηση για τη λιτότητα ως υπαίτια της κρίσης δεν ήταν επίσημα στην ημερήσια διάταξη της συνόδου κορυφής, πολλοί πρωθυπουργοί δήλωσαν ότι θα θέσουν το ζήτημα, το οποίο επανέλθει στο προσκήνιο μετά τις ιταλικές εκλογές».
«Χρειαζόμαστε ευελιξία αν θέλουμε να διασφαλίσουμε ότι η ανάπτυξη θα είναι προτεραιότητα», δήλωσε ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ. «Η υπερβολική ακαμψία, θα σήμαινε υπερβολική ανεργία».
Βέβαια οι παραπάνω εκκλήσεις για ευελιξία συναντούν την αντίσταση των χωρών στο Βορρά της Ευρωζώνης. «Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις μπορεί να μην αποφέρουν άμεσα καρπούς, είναι όμως το καλύτερο κίνητρο για βιώσιμη οικονομία. Σε αντίθεση με τη συσσώρευση υπερβολικού χρέους», δήλωσε ο πρωθυπουργός της Φινλανδίας Γίρκι Κατάινεν
Παράλληλα το δημοσίευμα υπενθυμίζει ότι «στην Ελλάδα, οι αξιωματούχοι της τρόικα έχουν απορρίψει τα αιτήματα του Σαμαρά για τροποποίηση των μέτρων λιτότητας εξαιτίας της αυξανόμενης λαϊκής δυσαρέσκειας».
«Αν και ο κυβερνών συνασπισμός είχε δεσμευθεί να προχωρήσει 25.000 θέσεις δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το 2014, οι Έλληνες αξιωματούχοι απέτυχαν να παρέχουν επαρκείς λεπτομέρειες σχετικά με την απόλυση 7.000 εργαζομένων στον δημόσιο τομέα που βρέθηκαν ένοχοι για πλημμελήματα, τη μεταφορά λιγότερο ικανών εργαζομένων σε ένα καθεστώς «κινητικότητας» και την επιτάχυνση των συνταξιοδοτήσεων φέτος».
«Το διακύβευμα για την κυβέρνηση συνασπισμού είναι υψηλό», επισημαίνουν οι FT. «Η ανταμοιβή της Ελλάδας για την επίτευξη των δημοσιονομικών και διαρθρωτικών στόχων της θα είναι η προοπτική της πιο επιεικούς μεταχείρισης κατά την αποπληρωμή των δανείων διάσωσής της αργότερα φέτος, βοηθώντας να ανοίξει ο δρόμος για μια βιώσιμη ανάκαμψη. Αλλά αν οι στόχοι δεν επιτευχθούν, ο συνασπισμός θα έχει το θλιβερό έργο της επιβολής περισσότερων περικοπών στις δαπάνες και φορολογικών αυξήσεων υπό το νέο φόβο μιας 'Grexit' από το ευρώ».
Υπογραμμίζοντας ότι ο έκτος χρόνος της Ελλάδας στην ύφεση ίσως είναι χειρότερος από ό,τι αναμενόταν με τις προβλέψεις της κεντρικής τράπεζας να κάνουν λόγο για συρρίκνωση της οικονομίας περισσότερο από 5% σε σχέση με το 4,5% που προβλέπει η τρόικα «το υπουργείο Οικονομικών παλεύει να ετοιμάσει ένα ακόμη πακέτο διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που περιλαμβάνει την αναμόρφωση της φορολογικής διοίκησης, η οποία αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι το Μάιο, δεκάδες συγχωνεύσεις και λουκέτα παρωχημένων κρατικών οργανισμών και έναν νέο φόρο ακίνητης περιουσίας για την αντικατάσταση των αποσπασματικών εισφορών που πολλά νοικοκυριά αποφεύγουν να καταβάλουν», καταλήγει το δημοσίευμα.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως έχουν τα σχόλια αναγνωστών που φιλοξενεί η εφημερίδα στο τέλος του άρθρου.
«Γιατί επανέρχεται συνεχώς το θέμα;» αναρωτιέται ένας Έλληνας αναγνώστης που ζει στο εξωτερικό. «Η τρόικα φαίνεται να έχει κολλήσει το κεφάλι τη στην άμμο. Ως Έλληνας μετανάστης που δεν μπορούσε να αντέξει την κατάσταση και ζήσει μακριά από τη δεκαετία του '90 θα ήμουν ο πρώτος που θα ήθελε να δει τους δημοσίους υπαλλήλους να στέκονται στην ουρά για το επίδομα ανεργίας. Όμως, συνταγματικά, αυτό δεν μπορεί να συμβεί και δεν θα συμβεί μέχρι να περάσει η ανάλογη τροπολογία (οι αλλαγές στο σύνταγμα είναι οδυνηρά αργές και δύσκολες)».
Αρκετοί σχολιαστές υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα, «η πιο διεφθαρμένη χώρα στην Ευρώπη», πρέπει να φύγει από την Ευρωζώνη ώστε να «φοβίσει» και τις άλλες χώρες που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση. «Μοιάζει σαν ένα ατελείωτο έπος φοροδιαφυγής και καθυστέρησης. Η τρόικα θα πρέπει να επαινεθεί για την υπομονή της όσον αφορά τη μεταρρύθμιση του συστήματος και την επίτευξη των δύσκολων στόχων της μείωσης του ελληνικού κράτους, την εξάλειψη της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής», αναφέρει ένας αναγνώστης.
Κάποιοι άλλοι, ωστόσο, εκφράζουν τις επιφυλάξεις τους για την τακτική που επιμένει να χρησιμοποιεί η τρόικα: «Τι απίστευτος βαθμός μικρο-διαχείρισης. Είχα την εντύπωση ότι το ΔΝΤ είχε εγκαταλείψει την μικρο-διαχείριση μετά τις πολλαπλές αποτυχίες κατά τη διάρκεια της ασιατικής νομισματικής κρίσης μερικά χρόνια πριν. Οι γραφειοκράτες – παγκόσμιοι ή τοπικοί- είναι υδροκέφαλα τέρατα. Βρίσκουν πάντα τρόπους για τη δημιουργία θέσεων εργασίας χωρίς νόημα για τους ίδιους, ενώ χάνουν τη μεγάλη εικόνα».
«Φυσικά και οι άνθρωποι που πραγματικά εργάζονται αποφεύγουν να πληρώνουν φόρους, αφού ξέρουν ότι θα καταλήξουν στις τσέπες του δημόσιου χρέους. Το πρόβλημα είναι ότι το σύνολο του δημόσιου τομέα είναι διεφθαρμένο μέχρι το κόκαλο. Αν απολύσουν εκείνους τους 7.000, (η κυβέρνηση) θα γίνει δακτυλοδεικτούμενοι και το κουτί της Πανδώρας θα ανοίξει. Ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα (και σε πολλές χώρες) είναι ένα ναρκοπέδιο και κανένας πολιτικός δεν θέλει να πάει εκεί. Δεδομένου ότι σχεδόν ο καθένας έχει κάποιον δικό του στο δημόσιο τομέα δεν βλέπω δημοκρατική λύση σε αυτό το πρόβλημα. Απλώς η ήδη αναιμική οικονομία θα συνεχίσει να αιμορραγεί».