Αυτό που παραλείπουν να επισημάνουν είναι τα υψηλά ποσοστά ανεργίας στις δυο αυτές χώρες του νότου, τις ατέλειωτες στρατές των ανέργων που τις διαφοροοποιούν σημαντικά από την περίπτωση της Ιρλανδίας.
Αυτό που επαναλαμβάνεται επισήμως από τους πολιτικούς είναι ότι αν η Ελλάδα και η Ισπανία τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους και ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των προγραμμάτων, τα πράγματα θα πάνε καλύτερα, όπως στην Ιρλανδία.
Κάτι που αμφισβητεί με άρθρο του το Bloomberg, επικαλούμενο τα υψηλά ποσοστά ανεργίας. Μπορεί, όπως επισημαίνει, η κρίση χρέους να είναι λίγο πιο ήπια, ωστόσο, στον τομέα της αγοράς εργασίας, οι εξελίξεις δεν είναι καθόλου θετικές. Τα ποσοστά ανεργίας σε Ελλάδα και Ισπανία είναι πολύ υψηλότερα από ότι ήταν ποτέ στην Ιρλανδία και επιδεινώνονται συνεχώς. Αυτό το σημείο είναι που διαφοροποιεί σε μεγάλο βαθμό τις δυο αυτές χώρες του νότου, με την Ιρλανδία, υπογραμμίζει το Bloomberg, αναφέροντας ότι όταν το 2010, η Ιρλανδία ανακοίνωσε για πρώτη φορά σχέδιο λιτότητας, η ανεργία ήταν στο 14,9% και για ένα περίπου χρόνο το ποσοστό δεν ξεπέρασε το 15,1%, ενώ τώρα έχει πέσει στο 13,6%.
Αρκεί να το συγκρίνει κανείς με την Ισπανία, όπου όταν πέρασαν οι πρώτες περικοπές το 2010, η ανεργία ήταν στο 20% και τώρα έχει φθάσει στο 26,9% ή με την Ελλάδα όπου το ποσοστό ανεργίας ανέβηκε 4 ποσοστιαίες μονάδες, από το πρόγραμμα λιτότητας που έριξε την κυβέρνηση Παπανδρέου.
«Το λυπηρό είναι ότι μερικά από τα μέτρα για την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας που θέλουν όσοι χαράσσουν πολιτική στην Ευρώπη, δεν είναι διόλου ανόητα. Απλώς είναι δύσκολο να κάνεις τον απλό κόσμο να στηρίξει την απελευθέρωση της οικονομίας όταν την θεωρούν συνώνυμο της αυξανόμενης ανεργίας και κάτι που αφαιρεί το δίχτυ ασφαλείας» συμπεραίνει το Bloomberg.