Λέγεται Κριστίν Λαλουέτ, αλλά την ξέρουμε ως Λαγκάρντ, από το επώνυμο του πρώτου της συζύγου. Κολυμπά ή κάνει ποδήλατο κάθε μέρα. Κι όταν τη ρωτούν αν είναι πράγματι εχθρός του κοινωνικού κράτους και της δημοκρατίας, όπως την κατηγορούν στην Ελλάδα ή την Πορτογαλία, απαντά: «Είμαστε αγγελιαφόροι κακών ειδήσεων ή αποδιοπομπαίος τράγος, αλλά σε καμιά περίπτωση εχθροί της δημοκρατίας».
ΣΕ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ. Η Λαγκάρντ έφτασε στην Ουάσιγκτον στις 5 Ιουλίου 2011 με μια πολύ λεπτή αποστολή: να διαδεχθεί στο τιμόνι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου τον Ντομινίκ Στρος-Καν, που κατηγορούνταν για βιασμό. Εναν χρόνο νωρίτερα, ως υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, δεν είχε διστάσει να ζητήσει από τη Γερμανία να αυξήσει τους μισθούς για να τονώσει την εγχώρια ζήτηση. «Χρειάζονται δύο για να χορέψουν τάνγκο», είχε πει στην Ανγκελα Μέρκελ. Τον Μάιο του 2012, σε μια συνέντευξή της στην «Γκάρντιαν», η γυναίκα που από το ΔΝΤ εισπράττει (αφορολόγητα) 380.939 ευρώ τον χρόνο έκρινε σκόπιμο να κάνει μάθημα στους Ελληνες, που είχαν γονατίσει από τη λιτότητα. Η ελληνική κυβέρνηση εξέφρασε τη δυσαρέσκειά της κι εκείνη ζήτησε συγγνώμη.
Πιστεύει λοιπόν ακόμη στη λιτότητα; «Εγώ είπα από πολύ νωρίς ότι η δημοσιονομική πειθαρχία και η οικονομική ανάπτυξη δεν είναι ασύμβατα πράγματα», τονίζει η Κριστίν Λαγκάρντ σε συνέντευξή της που δημοσιεύτηκε στο χθεσινό φύλλο της «Ελ Παΐς». «Είπα επίσης ότι μπορεί κανείς να είναι οικονομικά υγιής και να στέλνει τα κατάλληλα μηνύματα στις χρηματοπιστωτικές αγορές, και ταυτόχρονα να λαμβάνει μέτρα που ευνοούν την ανάπτυξη και βοηθούν τα πιο αδύναμα στρώματα».
Η διευθύντρια του ΔΝΤ πιστεύει ότι ο χρηματοπιστωτικός τομέας, που τις τελευταίες τρεις δεκαετίες ξέφυγε από τον έλεγχο, πρέπει να χρηματοδοτήσει εκ νέου την πραγματική οικονομία, τους ανθρώπους που δουλεύουν και παράγουν αξία. Πιστεύει επίσης ότι οι τράπεζες πρέπει να τελούν υπό έλεγχο. Οσο για τους φορολογικούς παραδείσους, θεωρεί ότι έχουν γίνει πρόοδοι στην αντιμετώπιση του φαινομένου, αλλά ότι υπάρχουν αρκετά πράγματα ακόμη να γίνουν. Και, ναι, δεν υπάρχει αμφιβολία, οι ανισότητες δεν μειώθηκαν με την κρίση, αντίθετα, αυξήθηκαν.
Τελικά, είναι το ΔΝΤ αποδιοπομπαίος τράγος ή φέρει ευθύνες για την κρίση; «Το πρόβλημα είναι πως όταν μας καλούν σε μια χώρα, είναι γιατί η χώρα αυτή έχει βρεθεί σε μια δύσκολη κατάσταση και δεν μπορεί να απευθυνθεί στις αγορές επειδή δεν έλαβε τις σωστές αποφάσεις όταν έπρεπε. Φτάνουμε έτσι την πιο δύσκολη στιγμή, όταν οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να θέσουν σε ισχύ τις μεταρρυθμίσεις. Και είμαστε τα κακά παιδιά, επειδή λέμε, "κοιτάξτε, δεν μπορείτε να κυβερνάτε μια χώρα με έλλειμμα 10%, δεν μπορείτε να έχετε μια ταχεία ανάπτυξη με ένα μεγάλο χρέος στην πλάτη και δεν μπορείτε να συνεχίσετε να προστατεύετε ορισμένα άτομα εις βάρος άλλων. Πρέπει να κάνετε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις". Αυτό ακριβώς όμως πρέπει να γίνει».
Η Λαγκάρντ αρνείται να μιλήσει για τον Ολάντ. Οπως και για τις δικές της περιπέτειες με τον νόμο, λόγω της υπόθεσης Ταπί. Και όταν τη ρωτούν αν μπορεί να είναι υποψήφια της Κεντροδεξιάς για την προεδρία της Κομισιόν, απαντά ότι θέλει να τελειώσει τη θητεία της στο ΔΝΤ. Ο αναστεναγμός που βγάζει, όμως, αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.
Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
«Δεν θα πήγαινα διακοπές με τη Μέρκελ»
Αναφερόμενη στη σχέση της με την Ανγκελα Μέρκελ, η Λαγκάρντ δηλώνει ότι η σχέση τους είναι επαγγελματική και φιλική, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συμφωνούν σε όλα. Συζητούν όμως εντίμως η μία με την άλλη, καθώς ο στόχος τους είναι κοινός: να ενισχυθούν η Ευρώπη και η ευρωζώνη. Αν πάνε μαζί διακοπές; «Οχι. Σ’ εκείνη αρέσει το βουνό, ενώ σε μένα η θάλασσα»…
Πηγη: Τανεα