Θα μπορούσε να είναι μια παράσταση γκροτέσκο, όπου οι χονδροειδείς πλάκες μεταξύ των άλλοτε φίλων και κυβερνητικών εταίρων, προκαλούν γέλιο αλλά και προβληματισμό στους θεατές.
Όμως, η νέα φάση στην οποία μπήκαν οι σχέσεις του Πάνου Καμμένου με τον Αλέξη Τσίπρα επιβεβαιώνουν αφενός ότι επί τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα υπήρχε μια κυβέρνηση όπου οι συνέταιροι εκβίαζαν ο ένας τον άλλον, έδιναν ανταλλάγματα ο ένας τον άλλον, έκαναν τα πάντα, ακόμη και τα πιο ευτελή ή ύποπτα προκειμένου να κρατηθούν στην εξουσία. Και αφετέρου ότι η περιβόητη διεύρυνση στην Κεντροαριστερά που «πουλάει» το Μαξίμου κάθε φορά που είναι στριμωγμένος ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απλά μια εκστρατεία αναζήτησης «χρήσιμων ηλίθιων» που θα κάνουν τη δουλειά του πρωθυπουργό μέχρι τον επόμενο που θα τους αντικαταστήσει.
Μπορεί τον Πάνο Καμμένο να μην του δίνει κανείς σημασία και να θεωρεί ότι τώρα που τον άδειασε ο «σύντροφός» του Τσίπρας, μπορεί να λέει και καμιά κουβέντα παραπάνω, όμως, πλέον η κατάσταση δείχνει εξαιρετικά τοξική. Ειδικά από τη στιγμή που στην κυβέρνηση σιωπούν ή επιλέγουν να μην ανοίγουν μέτωπα με τους Ανεξάρτητους Ελληνες επειδή αυτό δεν συμφέρει κανέναν.
Ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ βρίσκεται στριμωγμένος στα σχοινιά. Επί της ουσίας χωρίς κόμμα, χωρίς οργανώσεις ανά την Ελλάδα, με τα στελέχη να αποχωρούν μαζικά, με καμιά ουσιαστική πρόσβαση στην κοινωνία και με τη στάμπα του «αποτυχημένου συνέταιρου» που είπε ψέματα, έκανε κωλοτούμπες, συνέβαλε στο να ψηφιστεί η συμφωνία των Πρεσπών και τώρα ωρύεται γιατί ο Τσίπρας του έχει πάρει τα πάντα και αυτός κινδυνεύει να βρεθεί στο πολιτικό περιθώριο. Περιφερόμενος μάλιστα σαν δεξιός κομματάρχης που προσπαθεί να βρει τα πολιτικά ρετάλια που δεν θέλει ούτε η ΝΔ, ούτε η Χρυσή Αυγή, προκειμένου να στήσει ένα κόμμα που θα μπει σφήνα και θα πιέζει τον Κυριάκο Μητσοτάκη αν αυτός κερδίσει τις εκλογές.
Η μοναδική επιλογή του Πάνου
Εχοντας τη σφραγίδα του «δεξιού προδότη» που πήγε με τον Αλέξη Τσίπρα για να στήσουν μια κυβέρνηση η οποία προκάλεσε τεράστια ζημιά στη χώρα ο Πάνος Καμμένος δεν έχει άλλη επιλογή από το να βγάλει από πάνω του την ιδιότητα του «Πάνου, του φίλου του ΣΥΡΙΖΑ». Μόνον έτσι μπορεί πλέον να απευθυνθεί σε ένα ακροατήριο που μπορεί να τον ακούει και που πιστεύει σε συνωμοσίες, ψεκασμένες θεωρίες και εθνικολαϊκίστικες κορώνες που δεν έχουν πλέον κανένα νόημα.
Η τετραετής στήριξη στον Τσίπρα, η θητεία του στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας ως αντάλλαγμα στα μαθήματα… γραφής με το δεξί στον μικρό Αλέξη και κυρίως η στάση του στο «Μακεδονικό» τους μήνες αυτούς, έχουν καταδικάσει τον Καμμένο στη συνείδηση του ελληνικού λαού.
Κι όσο το καταλαβαίνει αυτό τόσο θα παίζει το παιχνίδι του «απελευθερωμένου» ανεξάρτητου πατριώτη ο οποίος τώρα κατάλαβε ότι η αριστεροδεξιά συμμαχία ήταν τελικά μια λυκοφιλία που έλαβε τέλος και τώρα αρχίζει το ξεκατίνιασμα.
Τι μας είπε ο Καμμένος, τι θυμήθηκε πρωί – πρωί: Ότι ο Αλέξης Τσίπρας του πρότεινε να μπει επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ και ουσιαστικά να στήσουν μαζί ένα κόμμα. Και να πάρει και όσους Ανεξάρτητους Εθληνες ήθελε μαζί του. Μέσα στην πίκρα του δηλαδή ο Καμμένος αποκαλύπτει ότι έτσι σκέφτονται στο Μαξίμου στην κεντροαριστερή διεύρυνση.
Δηλαδή το προοδευτικό μέτωπο θα ξεκίναγε από τον… Πάνο Καμμένο. Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να ακούσουμε τις απόψεις επί του θέματος από τον Γιάννη Ραγκούση, την Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, τον Νίκο Μπίστη, αλλά και όλους όσοι από το Ποτάμι κι όχι μόνο στήριξαν την κυβέρνηση κι έχουν επαφές με τον ΣΥΡΙΖΑ για συνεργασία.
Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον επίσης η άποψη των στελεχών του Κινήματος Αλλαγής που «έστησαν» το κεντροαριστερό πάρτι στο σπίτι του Αντώνη Λιβάνη όπου η οργισμένη Φώφη Γεννηματά είδε μπροστά της το μισό υπουργικό συμβούλιο.
Τι λέει η Κεντροαριστερά άραγε;
Εχει ενδιαφέρον πώς ο χώρος της Κεντροαριστεράς, αλλά και της Κεντροδεξιάς που θέλγεται από τις πολιτικές πιρουέτες του Τσίπρα και τους ύμνους στον Ανδρέα Παπανδρέου ή τη σιωπή για τον Κώστα Καραμανλή, πώς βλέπουν αυτή την άθλια συναλλαγή που καταγγέλλει ο Καμμένος. Αλλωστε, στο χώρο της Δεξιάς «προδότη» χαρακτηρίζουν τον Καμμένο και αποσυνάγωγο…
Αν υπάρχει δόση αλήθειας (που φαίνεται να υπάρχει αν κρίνουμε από τον τρόπο που ο ΣΥΡΙΖΑ αγκάλιασε τον Πάνο Καμμένο) στο να γίνει κάποια στιγμή «συγχώνευση» ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και να δοθεί η πρώτη θέση του Επικρατείας στον Καμμένο (όταν συνήθως δίνεται σε εμβληματικές προσωπικότητες της χώρας ή σε κομματικά στελέχη που κρίνονται απαραίτητα στη Βουλή), τότε μιλάμε για το «μεγάλο παζάρι».
Ο Τσίπρας ήθελε να εξαγοράσει τον Καμμένο για να μη φύγει ποτέ και ο Καμμένος καθόταν μια χαρά στην κυβέρνηση παρ’ ότι έβλεπε ότι πλησιάζει η λύση για το Σκοπιανό.
Πράγματι, τον πούλησαν αφού του υποσχέθηκαν ότι η συμφωνία θα έρθει μετά τις εκλογές. Και πράγματι θέλουν να τον διαλύσουν. Όμως, αυτό δεν αναιρεί τις σοβαρές πολιτικές του ευθύνες, ούτε την τετραετή εθνικολαϊκίστικη παρουσία του στο Πεντάγωνο, τις συνεχείς κωλούμπες του, τα σεξιστικά σχόλιά του, την προσβλητική συμπεριφορά του εντός κι εκτός Βουλής, τις «περίεργες» υποθέσεις με τα εξοπλιστικά που θα κληθεί κάποια στιγμή να εξηγήσει.
Ο Πάνος Καμμένος έκανε τη δουλειά του Τσίπρα και ο Τσίπρας τον αντάμειβε με το να αποδέχεται μια χαρά την πολιτική συμπεριφορά του «μπούλη», όπως είχε πει και ο ίδιος.
Ο Πάνος Καμμένος έκανε τη δουλειά του Τσίπρα και ο Τσίπρας τον αντάμειβε με το να αποδέχεται μια χαρά την πολιτική συμπεριφορά του «μπούλη», όπως είχε πει και ο ίδιος.
Ακόμη καλύτερα την όλη κατάσταση περιέγραψε ο Ευάγγελος Βενιζέλος μιλώντας το πρωί στον ΑΝΤ1.
«Στην Ελλάδα κινούμαστε επιπόλαια και βλέπουμε να γίνεται από το ΣΥΡΙΖΑ μία «πολιτική της αρπαχτής». Δηλαδή ο κ. Τσίπρας και οι περί αυτόν, σου λένε «κατακτήσαμε την εξουσία, η εξουσία είναι συνεκτικός ιστός, η εξουσία είναι το παν, εξουσία ασκούμε με τον Καμμένο, συνυπάρχουμε με μία εκδοχή της ακροδεξιάς, της εθνικολαϊκιστικής ακροδεξιάς». Με την ίδια ευκολία μετά λένε «φύγε, κ. Καμμένο, λόγω των Πρεσπών, αλλά σου παίρνουμε τους βουλευτές σου, τους κάνουμε ενδοκυβερνητικούς αποστάτες και οικοδομούμε τώρα μία νέα αντίληψη δήθεν», της κεντροαριστεράς δήθεν, η οποία βασίζεται πού; Στην κεντροαριστερά, του κ. Δανέλλη; Βασίζεται στις ψήφους της κας. Παπακώστα, του κ. Ζουράρη, του κ. Κόκκαλη, του κ. Παπαχριστόπουλου, της κας Κουντουρά. Άρα βασίζονται σε τέσσερις βουλευτές των ΑΝΕΛ και την κ. Παπακώστα και από εκεί και πέρα μπορούμε να συζητάμε για το τι σημαίνει εθνικό συμφέρον και κάποιοι νομίζουν ότι επειδή συμφωνούν στην ανάγκη μίας συμφωνίας με τους γείτονές μας, αυτό τους κάνει και φιλοσυριζαίους ή τους κάνει ουρά του κ. Τσίπρα».
Σχέση αίματος
Και συνέχισε για τις καταγγελίες Καμμένου: «Αυτό είναι το όπερ έδει δείξαι, είναι δηλαδή αυτή η σχέση αίματος και συνενοχής. Εδώ παρακολουθούμε τώρα ένα φιλμ το οποίο δεν θα μπορούσε το Χόλυγουντ στις καλύτερες στιγμές του να κάνει. Βλέπουμε πώς λειτουργούν οι πολιτικοί συνένοχοι οι οποίοι αλληλοεκβιάζονται, αλληλοκατηγορούνται και, ευτυχώς, αλληλοεξοντώνονται, που είναι το παρήγορο για τη δημοκρατία και το μέλλον του τόπου».
Τώρα, τα υπόλοιπα με υπόνοιες για δωροδοκίες και ύποπτα παιχνίδια του Κοτζιά με τον Σόρος, αυτά θα αναδειχθούν στα δικαστήρια. Αυτό που έχει αυτή την ώρα μείζονα σημασία είναι να αναδειχθεί το πολιτικό παζάρι που έκαναν Τσίπρας και Καμμένος, την ίδια ώρα που ο πρώτος φλέρταρε και συνεχίζει να φλερτάρει με ένα τμήμα της κεντοαριστεράς.
Και να μας πει ο Πάνος Καμμένος πώς κάποτε τον αποθέωναν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στο συνέδριό τους, όταν τους αποκαλούσε «συντρόφους» αλλά τώρα τον πούλησαν, όπως λέει ο ίδιος. Εκτός κι αν αποδεχθεί ότι ο ρόλος του τέλειωσε, η συναλλαγή ολοκληρώθηκε και ο Τσίπρας απλά βρήκε άλλον συνέταιρο.
Βασίλης Σ. Κανέλλης
in.gr