Μια γραφειοκρατική κόλαση, υψηλοί φόροι, ισχυρά συνδικάτα και εξάρτηση από τις εισαγωγές είναι το τέλειο κοκτέιλ για αυξήσεις τιμών στην Ελλάδα, ισχυρίζεται ο συντάκτης και...
ξεδιπλώνει τον συλλογισμό του.
"Η Ελλάδα έχει ιστορία με τον πληθωρισμό και μάλιστα μια από τις χειρότερες στην Ευρώπη. Μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του '90 ο Δείκτης Τιμών Καταναλωτή βρισκόταν πάνω από το 15%. Ήταν η έλευση της ενιαίας αγοράς και της εισαγωγής της χώρας στο ευρώ που έριξε τις τιμές – όχι όμως σε μεγάλο βαθμό.
Καθ΄όλη την τελευταία δεκαετία ο πληθωρισμός στην Ελλάδα σπάνια υποχωρούσε στο 3% και σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνούσε το 5%. Η κρίση ήταν αυτή που οδήγησε σε κάπως πιο προσιτές τιμές, ωστόσο, μεταξύ Αυγούστου και Δεκεμβρίου 2012, ο πληθωρισμός αυξήθηκε στο 6,8%. Κι αυτό σε μια χώρα που βιώνει οικονομική ύφεση και με περισσότερο από το 25% του ενεργού πληθυσμού να είναι άνεργοι.
Γεγονός είναι ότι οι Έλληνες πληρώνουν τρεις φορές περισσότερο για το ίδιο προϊόν απ΄ότι στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση. Το γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα είναι ιδιαίτερα ακριβά, κατά μέσο όρο 31,5% περισσότερο από ό, τι σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ψωμί και δημητριακά είναι επίσης 16% πιο ακριβά, και θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε με το σύνολο του καλαθιού της νοικοκυράς.
Πώς γίνεται όμως οι τιμές στην Ελλάδα να αυξάνονται στην ελεύθερη αγορά;
Μια αγορά ελάχιστα ελεύθερη
Η γραφειοκρατία έχει άμεσο αντίκτυπο στις τιμές. Ο λαβύρινθος της γραφειοκρατίας που πρέπει να περάσει κάθε εταιρία, επιφέρει πρόσθετα προβλήματα.
Λόγω της έλλειψης, άλλωστε, διεθνούς αξιοπιστίας που έχει η Ελλάδα στο εξωτερικό, η αγορά είναι ουσιαστικά κλειστή για τους μικρούς επιχειρηματίες.
Ο δανεισμός επίσης είναι αδύνατος. Οι μεγάλες εταιρίες βλέποντας με την πάροδο του χρόνου το κόστος του δανεισμού να διπλασιάζεται, δεν επενδύουν για τη βελτίωση της παραγωγικότητας, κάτι που έχει αντίκτυπο στις τιμές.
Στην Ελλάδα, με λίγα λόγια, κανείς δεν εμπιστεύεται κανέναν . Υπάρχει δηλαδή μια πιστωτική ξηρασία παρόμοια με αυτή που υπέστη η Ισπανία για αρκετά χρόνια και οδήγησε στην παράλυση των παραγωγικών επενδύσεων.
Η ενέργεια στα… σύννεφα
Η έλλειψη πιστώσεων και η γραφειοκρατία δεν είναι η μόνη κατάρα των ελληνικών εταιριών. Η ενέργεια στην Ελλάδα κοστίζει ακριβά.
Κάτι ανάλογο με την Ισπανία, με τη διαφορά όμως ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πιο οικονομικές επιλογές όπως η πυρηνική ή υδροηλεκτρική ενέργεια.
Η ελληνική κυβέρνηση έχει εισάγει νέους φόρους, αυξάνοντας τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος ενώ στην Ελλάδα, με απόφαση της κυβέρνησης δεν υπάρχουν πυρηνικοί σταθμοί. Το αστείο είναι πως μέχρι πρότινος η Ελλάδα εισήγαγε ενέργεια, παραγόμενη σε πυρηνικό εργοστάσιο από τη Βουλγαρία.
Η παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας, εν τω μεταξύ, είναι οριακή δεδομένου πως ότι η Ελλάδα δεν έχει μεγάλα ποτάμια με ορμητικούς καταρράκτες.
Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα αν σκεφτούμε πως σήμερα η χώρα εξαρτάται ενεργειακά από το εξωτερικό. Περισσότερο από το ήμιση της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται στη χώρα προέρχεται από την καύση ορυκτών καυσίμων, κυρίως του πετρελαίου, το οποίο εισάγεται στο σύνολό του. Μάλιστα, όπως εκτιμάται το 40 με 50% του κόστους παραγωγής είναι το ενεργειακό, κάτι που έχει αντίκτυπο στις τιμές.
Οι υποδομές επίσης στην Ελλάδα είναι σε κακή κατάσταση. Είτε κοστίζουν ακριβά, είτε είναι ανεπαρκείς, πράγμα που σημαίνει επιπλέον κόστος για τις επιχειρήσεις. Κατά τη διάρκεια των ετών αλματώδους ανάπτυξης της χώρας, η ελληνική κυβέρνηση επένδυσε στη βελτίωση των οδικών δικτύων της χώρας αλλά πλέον δεν υπάρχουν χρήματα για σωστή συντήρηση.
Ακόμη χειρότερα, οι μεταφορές στην Ελλάδα εξαρτώνται από τα συνδικάτα του κλάδου σε βαθμό που είναι πιο φθηνό να φθάσει ένα φορτηγό από τη Γερμανία στη Ρωσία παρά από τη Γερμανία στην Ελλάδα.
Υπέρογκοι φόροι
Τελευταίο κι ίσως πιο ουσιατικό είναι το υψηλό κόστος ζωής στη χώρα. Οι Έλληνες έχουν ένα από τα πιο σκληρά φορολογικά συστήματα της ΕΕ. Ο ΦΠΑ είναι 23% στο σύνολο των προϊόντων εκτός βασικών αγαθών όπου είναι 13%.
Ο εταιρικός φόρος ανέρχεται στο 20%, μετά την μείωση που προώθησε η κυβέρνηση για να αποφύγει διαρροή επιχειρήσεων στο εξωτερικό.
Ο φόρος εισοδήματος – σήμερα – για όσους έχουν εισόδημα άνω των 100.000 ετησίως ανέρχεται στο 45%.
Η κληρονομιά και οι δωρέες είναι «κουμπαράς» για το υπουργείο Οικονομικών. Η μεταφορά περιουσιακών στοιχείων φορολογείται έως και 40%. Και μια επίσης ιδιαιτερόρητα: τα ελληνικά ταμεία ιδιοποιούνται επίσης μερίδιο από τις μεταβιβάσεις ακινήτων που κάνουν οι Έλληνες στο εξωτερικό. Κι όλα αυτά για να διατηρηθεί ένας υπέρογκος Δημόσιος τομέας που απασχολεί ένα εκατομμύριο Έλληνες.
Το οχυρό των ελλήνων εμπόρων
Για την ΕΣΕΕ κύρια αιτία του ανεξέλεγκτου πληθωρισμού είναι οι φόροι, η γραφειοκρατία και τα πολιτικά εμπόδια στις εισαγωγές. Θεωρητικά αυτό δεν μπορεί να γίνει εντός της ΕΕ, αλλά στην πράξη γίνεται.
Οι Έλληνες έμποροι κατηγορούν την κυβέρνηση για την εγκατάσταση των πολυεθνικών επιχειρήσεων στη χώρα που τράβηξε τις τιμές προς τα κάτω. Ωστόσο, το ελληνικό εμπόριο δε σκοτώθηκε αλλά πέθανε.
Τέλος, από τα γραφειοκρατικά εμπόδια μέχρι τους φόρους, όλα συμβάλλουν στην εκτόξευση των τιμών και οι απλός Έλληνας καταλήγει να πληρώνει το τίμημα με τη μείωση όλο και περισσότερο του βιοτικού του επιπέδου."
(e-go.gr)