Κάτι που αναγνωρίζει και επίσημα ο διάδοχός του, Ολλανδός υπουργός Οικονομικών Γερούν Ντέισελμπλουμ.Αξιοσημείωτο και θετικό για...
τους αδύναμους κρίκους της Ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα, είναι η στάση της Ισπανίας στην εκλογή Ντέισελμπλουμ.
Η απόφαση της ισπανικής κυβέρνησης να μη στηρίξει την υποψηφιότητα του κ. Ντέισελμπλουμ μπορεί μεν να μην του στέρησε τη θέση αφού η επιλογή γίνεται με πλειοψηφία των μελών και όχι με ομοφωνία, ωστόσο ήταν μια πολιτική κίνηση, που θα αναγκάσει τον νέο πρόεδρο της Ευρωζώνης να λαμβάνει περισσότερο υπόψη τις ανησυχίες του κοινοτικού Νότου. Η Ισπανία, χώρα με ειδικό βάρος, λόγω μεγέθους της οικονομίας της, λειτούργησε στη συγκεκριμένη περίπτωση άτυπα και ως εκπρόσωπος των χωρών με δημοσιονομικά προβλήματα, οι οποίες στέλνουν το πολιτικό μήνυμα στον «σκληρό» Βορρά, ότι δεν πρόκειται να δεχθούν την επιβολή αποφάσεων, που θα ξεφεύγουν από τη γραμμή που χάραξε ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, δηλαδή της αλληλεγγύης μεταξύ των χωρών-μελών.
Ο Γ. Ντέισελμπλουμ προέρχεται από μια χώρα υπέρμαχο της δημοσιονομικής πειθαρχίας που φοβίζει τον Νότο, ο οποίος δεν κρύβει τις ανησυχίες του ότι σχετικά σύντομα ο Ολλανδός θα λειτουργήσει ως «υποχείριο» του Βερολίνου.
Από την πλευρά του, ο Γ. Ντέισελμπλουμ επιχειρεί να εμφανιστεί καθησυχαστικός προς τις χώρες του Νότου, προτάσσοντας το αδιάσπαστο της Ευρωζώνης και την αλληλεγγύη, παράλληλα με την ανάγκη για ανάπτυξη.