Τρία πολιτικά «φάουλ» έκανε χθες ο Αλέξης Τσίπρας, και τα οποία μπορεί να τον οδηγήσουν στην τύχη που είχε ο Κώστας Καραμανλής όταν από τη ΔΕΘ του 2008 και την απάντησή του για το Βατοπέδι άρχισε να «ξηλώνεται» το πουλόβερ της κυβέρνησής του.
Τα τρία «φάουλ» αφορούν στο Μακεδονικό, στην οικονομία και την αντιμετώπισή της από τις αγορές και φυσικά στο Μάτι. Μπορεί χθες ο πρωθυπουργός να έδειχνε άνετος σε μια άνευρη συνέντευξη τύπου η οποία «οργανώθηκε» επιμελώς από το Μαξίμου για να έχει τις λιγότερες δυνατές απώλειες, αλλά τελικά μόνο ζημιωμένος βγαίνει. Οι απαντήσεις που έδωσε στα τρία φλέγοντα ζητήματα, τα οποία απασχολούν το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας μόνον ευχαριστημένο δεν θα πρέπει να τον αφήνουν. Εκτός κι αν ισχύει ότι ένας ακόμη πρωθυπουργός είναι εκτός πραγματικότητας, περνά πολύ καιρό στο γυάλινο κάστρο του Μαξίμου και βρίσκεται σε πλήρη δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα.
Μόνο και μόνο η προσπάθειά του να εξωραϊσει τη συμφωνία των Πρεσπών, όταν οι περισσότεροι Ελληνες δεν την κρίνουν συμφέρουσα, είναι ενδεικτική του πώς σκέφτεται.
Αλλά ο πολιτικός κυνισμός του φάνηκε πιο ξεκάθαρος από ποτέ στην υπόθεση της εθνικής τραγωδίας. Και σίγουρα θα κριθεί γι’ αυτό. Αλλά ας δούμε ποια ήταν τα τρία τραγικά λάθη που έκανε ο κ. Τσίπρας και τον κατατάσσουν πλέον στη χορεία των πρωθυπουργών που καλύτερα θα ήταν να μη… μιλάνε τόσο πολύ στη ΔΕΘ γιατί εκτίθενται.
Οικονομία
Η περίπτωση της οικονομίας είναι ιδιάζουσα. Ο πρωθυπουργός επιχείρησε να αναδείξει τη μεταμνημονιακή εποχή και τις επιτυχίες της κυβέρνησής του, αγνοώντας ότι όλα τα καλά έχουν επιτευχθεί υπό το κράτος μιας βάναυσης δημοσιονομικής πολιτικής που διέλυσε τη μεσαία τάξη. Δεν ανήκει όλο το μερίδιο της ευθύνης στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά σίγουρα είναι κι αυτός μέρος της καταστροφής που έχουν υποστεί εκατομμύρια πολίτες. Ενώ επέμεινε ότι αυτά που ανακοίνωσε δεν είναι παροχές αλλά μέτρα ελάφρυνσης, έκρυψε την άλλη πραγματικότητα. Αυτή που λέει ότι ακόμη κι αν κάποιος κερδίσει 50 ευρώ από τον ΕΝΦΙΑ, άλλα 100 ευρώ από τη μείωση των συντελεστών φορολόγησης ή από τον ΦΠΑ ή πόσα ακόμη από τα επιδόματα που θα λάβει, στο τέλος του δρόμου υπάρχει το αφορολόγητο όριο. Η μείωσή τους στα 5.600 ευρώ σημαίνει περισσότερους φόρους, τουλάχιστον 650 ευρώ. Επομένως τα παίρνει από τη μία τσέπη και τα δίνει, λιγότερα στην άλλη.
Το δεύτερο και πιο σημαντική για την οικονομία είναι η πλήρης αδιαφορία του πρωθυπουργού στις επιδράσεις των αγορών. Τα είπε για να χαϊδέψει αυτιά; Δεν τον έχει ενημερώσει ο κ. Τσακαλώτος; Διότι όταν ισχυρίζεται ότι θα παίρνει κάθε χρόνο από τον «κουμπαρά» του αιματηρού πλεονάσματος και θα τα μοιράζει χωρίς να χρειάζεται να προσφύγει στις αγορές, γιατί έχει… καβάντζα, ουσιαστικά ναρκοθετεί το μέλλον της χώρας.
Τι θα γίνει π.χ. αν αύριο δημιουργηθεί μια κρίση τύπου Lehman Brothers; Τι θα γίνει αν «σκάσει» η Ιταλία ή αν ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ – Κίνας ανατρέψει την παγκόσμια οικονομική ισορροπία; Τα λεφτά του «μαξιλαριού» δόθηκαν για τέτοιες περιπτώσεις κι όχι για να κάνει ο κ. Τσίπρας προεκλογική εκστρατεία παλαιούς τύπου. Οι αγορές πρέπει να είναι ανά πάσα στιγμή ανοικτές για την Ελλάδα και να δανείζεται με χαμηλό επιτόκιο. Όταν αυτό βρίσκεται πάνω από το 4% κι όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός «ομολογεί» το σχέδιό του, τότε είναι σίγουρο ότι η Ελλάδα θα τιμωρηθεί τα επόμενα χρόνια και μπορεί να οδηγηθεί σε μια νέα κρίση, ακόμη μεγαλύτερη, που θα μας φέρει ξανά το ΔΝΤ και την τρόικα στην πόρτα μας.
Αλλά ακόμη και στο θέμα των αγορών υπάρχει μια τεράστια αντίφαση στα λεγόμενα του πρωθυπουργού. Από τη μια αδιαφορεί για τον εξωτερικό δανεισμό, αλλά από την άλλη στη Θεσσαλονίκη ήταν πολύ προσεκτικός στις παροχές του, ειδικά στο θέμα των συντάξεων. Δεν θέλησε να «τσιγκλήσει» τις αγορές και βεβαίως να δημιουργήσει θέματα με τους δανειστές που φτάνουν στην Ελλάδα. Ουσιαστικά ο κ. Τσίπρας είπε αυτά που έπρεπε για να ικανοποιήσει το εσωτερικό του ακροατήριο αλλά και για να ισορροπήσει στα όσα επιτάσσουν οι αγορές.
Μάτι
Εδώ και 50 ημέρες όλοι ζητούν μια «συγγνώμη» από τον πρωθυπουργό. Να αναλάβει και την ουσιαστική ευθύνη των όσων συνέβησαν στις 23 Ιουλίου. Να προχωρήσει σε μια γενναία αυτοκριτική και να πάμε παρακάτω. Ούτε και στη ΔΕΘ το έκανε, αποδεικνύοντας ότι δεν έχει συναίσθηση της κοινωνίας. Οκτώ στους 10 πολίτες κρίνουν λανθασμένες τις αποφάσεις της κυβέρνησης για το Μάτι; Δεν το βλέπει αυτό ο πρωθυπουργός; Δεν του το λένε οι σύμβουλοί του; Ή μήπως είναι μόνο στα λόγια ευαίσθητος με την τραγωδία αλλά στις πράξεις δεν μπορεί;
Χθες κάλυψε όλους τους υπουργούς του, ακόμη και τον αποτυχημένο κ. Τόσκα (που ο ίδιος έδιωξε), τον χαρακτήρισε επιτυχημένο. Απέφυγε να απαντήσει στο αν γνώριζε για τους νεκρούς όταν έπαιζε θέατρο στο Κέντρο Επιχειρήσεων. Δεν απάντησε γιατί καθυστέρησε να επιστρέψει από τη Βοσνία. Δεν απάντησε γιατί συνέβησαν όλα όσα συνέβησαν και γιατί δεν ανέλαβε την ευθύνη για τα εγκληματικά λάθη που οδήγησαν στο θάνατο 100 συμπολίτες μας. Ενας πραγματικός ηγέτης οφείλει να αντιλαμβάνεται το μέγεθος μιας τέτοιας τραγωδίας κι όχι να αρκείται σε διαπιστώσεις. Ούτε να καλύπτεται από κάποιους υπουργούς που κάνουν δουλειά πηγαίνοντας στο Μάτι.
Μια εθνική καταστροφή δε συμβαίνει συχνά. Και αυτή με την πυρκαγιά δεν ήταν κάτι απρόβλεπτο, δεν ήταν ένας σεισμός. Ο πρωθυπουργός στη συνέντευξη τύπου έδειξε ότι δεν μπορεί να αναλάβει τις ευθύνες του και να απολογηθεί στον ελληνικό λαό. Οι απαντήσεις που έδωσε σαν Πόντιος Πιλάτος μπορεί να του κοστίσουν την εξουσία του. Ο κόσμος βλέπει και κρίνει σε κάτι τέτοιες καταστάσεις.
Μακεδονικό
Ο Πάνος Καμμένος είναι φίλος μας και δεν θα ρίξει την κυβέρνηση για το Μακεδονικό.
Ο Ζόραν Ζάεφ είναι φίλος μας και όσα λέει για «Μακεδονία» είναι απλά προεκλογικές κουβέντες που δεν πρέπει να τις λάβουμε σοβαρά.
Η συμφωνία των Πρεσπών είναι μεγάλη ευκαιρία για την Ελλάδα και η Θεσσαλονίκη θα γίνει πρωτεύουσα των Βαλκανίων.
Ο Μητσοτάκης είναι τζάμπα μάγκας κι αν θέλει ας ακυρώσει το νόμο που θα κυρώσει η Βουλή για το «Μακεδονικό».
Αυτά είναι λίγο – πολύ όσα είπε ο πρωθυπουργός για το φλέγον θέμα το οποίο έχει ξεσηκώσει τους πολίτες, κυρίως της Βόρειας Ελλάδας.
Οι απαντήσεις του πρωθυπουργού είναι και πάλι εκτός πραγματικότητας και σε πλήρη δυσαρμονία με το περί δικαίου αίσθημα. Από την άλλη καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να ρισκάρει να πάει σε δημοψήφισμα γιατί ξέρει ότι θα το χάσει, ακυρώνοντας ακόμη και τις δημοκρατικές ευαισθησίες της Αριστεράς. Όπως αυτές άλλωστε φάνηκαν και με την επιλογή του δημοψηφίσματος του 2015.
Η απαίτηση του πρωθυπουργού να ακυρώσει (αν μπορεί) η ΝΔ μια διεθνή συμφωνία κυρωμένη από την ελληνική Βουλή είναι εκτός τόπου και χρόνου. Από τη στιγμή που έπεσαν οι υπογραφές στις Πρέσπες μόνο το δημοψήφισμα στα Σκόπια ή οι βουλευτές της γειτονικής χώρας μπορούν να ακυρώσουν τη συμφωνία. Η Ελλάδα έχασε αυτό το δικαίωμα, ακόμη και αν δεν κυρωθεί η συμφωνία από την ελληνική Βουλή διότι έχουν ήδη δημιουργηθεί πολιτικά τετελεσμένα.
Η γειτονική χώρα είναι σε διαδικασία ένταξης στο ΝΑΤΟ και δεν μπορεί κανείς να σταματήσει αυτή τη διαδικασία.
Από την άλλη, μια διεθνής σύμβαση δεν είναι… νόμος Κατρούγκαλου που μπορεί να ακυρωθεί με ένα νόμο κι ένα άρθρο. Η Ελλάδα μόνο βέτο μπορεί να ασκήσει επί τετελεσμένων γεγονότων. Ποιος θα τολμήσει να το κάνει αυτό χωρίς τη διεθνή απομόνωση που θα ακολουθήσει;
Τέλος, ο πρωθυπουργός αρνείται να ακούσει τις φωνές του κόσμου αλλά και του συνόλου των κομμάτων που λένε ότι δεν είναι εθνικά επωφελής αυτή η συμφωνία. Γιατί το κάνει αυτό; Εχει μήπως λάβει συγκεκριμένες δεσμεύσεις που θα μάθουμε κάποτε;
H χθεσινή παρουσία του κ. Τσίπρα σε ό,τι αφορά το Μακεδονικό ανέδειξε ακόμη περισσότερο την φαρσοκωμωδία που έχει στηθεί με τον Καμμένο. Ο ένας υπεράσπιζε τη συμφωνία κι έλεγε ότι ο συνέταιρός του δεν θα ρίξει την κυβέρνηση και ο άλλος από την Αθήνα αναθεμάτιζε τις Πρέσπες λέγοντας ότι θα ρίξει την κυβέρνηση. Τα λόγια είναι περιττά.
Βασίλης Σ. Κανέλλης
in.gr